พี่ดอกแก้ว
ลมหายใจมีอยู่คู่ชีวิต
และดวงจิตรับรู้อยู่ทุกหน
แม้นเหนื่อยหนักเพียงใดในกมล
ใจของตนก็รู้ใจ...ไม่เคยลืม
จะทุกข์เศร้าเหงาโศกเพราะโรคร้าย
หรือสบายสนุกสุขปลาบปลื้ม
ความรู้สึกมิอาจให้ใครหยิบยืม
ตั้งใจลืมก็มิได้ในเรื่องราว
ครั้งที่ล้มลุกคลุกคลานลานน้ำตา
ความอ่อนล้ามาชิดใกล้ให้สืบสาว
ลืมเรื่องลมหายใจไปชั่วคราว
เพราะเหน็บหนาวกับเรื่องขมระทมใจ
มองผิดไปว่าหากไร้ใครคนหนึ่ง
ก็อาจถึงชีวิตปลิดหม่นไหม้
มองเห็นทรัพย์กับสรรเสริญเกินจริงไป
ว่าเป็นเรื่องยิ่งใหญ่ของชีวา
หาคำตอบขอบเป้าหมายไม่สิ้นสุด
โลกมนุษย์มีมากมายให้ค้นหา
แต่งตั้งให้วัตถุนอกกายา
เป็นสิ่งที่มีค่ายิ่งป
1447
11
0
หน้าส่วนตัว
