คนกุลา
.
เพียงห่างหายคล้ายจิตคิดตระหนก
ในหัวอกเอ๋ยระรัวกลัวว่าขวัญ
จะโศกเศร้าสุดหนาแสนจาบัลย์
หรือเกิดอันตรายใดได้กล้ำกราย
แสนคำนึงคนึงนิจในจิตพี่
ถึงคนดีน้องนางเจ้าห่างหาย
จึงรีบร่ำคำมาข้ามฟ้าพราย
หวังคงได้รับคำพี่พร่ำมา
เพิ่งสานทอ-กอรักถักดอกสร้อย
ยังรอคอยนวลไพรอยู่ไหนหนา
เมื่อนวลสาวเจ้านางอยู่ห่างตา
หากหวังว่านะนางมิห่างใจ
ปล่อยพี่ถักรักร้อยรอคอยขวัญ
จนข้ามวันเวลาสุดฟ้าใส
โปรดเถิดหนาหน้ามลอยู่หนใด
จงรู้ไว้ใจพี่มีแต่นวล
ยังรอรับขวัญเจ้าทุกเช้าค่ำ
ใจเรียกย้ำคำใดก็ไห้หวล
หรืองามพรั่งชังพี่ที่รบกวน
จึงได้ด่วนห่างหายให้ชายรอ
.
คนกุลา
ในวสันต์
.......
1859
13
0
หน้าส่วนตัว
