sodasasa
โอเอย....... เจ้าดอกรัก
แม้นานนัก จักเห็นเจ้า ในเงาสวย
เจ้าแข็งแกร่ง ปกป้องใจ ไม่อำนวย
ไม่สำรวย อ่อนไหว ให้ชายใด
แต่วันนี้ ดอกรัก นั้นเบ่งบาน
งามสะกราน ด้วยสายลม อันอ่อนไหว
จากลีบดอก อันแกร่งกล้า ก็ล้าไป
ด้วยหวั่นไหว ชายคนหนึ่ง ซึ่งเข้ามา
ชายผู้นั้น คือต้นกล้า อันน่ารัก
ที่พร้อมพักตร์ ด้วยรอยยิ้ม ปริ่มใบหน้า
เจ้าขึ้นแซม ต้นดอกรัก อันเย็นชา
ให้โอนอ่อน กับต้นกล้า อย่างน่ากลัว
ทำเช่าไร กับต้นกล้า น่ารักนี้
ขึ้นตรงที่ กลางดวงใจ ในเงาสลัว
จึงปล่อยก้าน แห่งรัก ให้พันพัว
ให้กล้ายั่ว แย้มใบรัก ประจักใจ
โอ้ดอกรัก ตกหลุมพราง กลางใจกล้า
ยากเกินกว่า จะตัดรอน ถอนขึ้นได้
จึงปล่อยร
1417
6
0
หน้าส่วนตัว
