มารแมงมุม
ดอกฟ้าเคยอยู่ฟ้า เนาสราญ
พอร่วงสู่ดินดาน หม่นเศร้า
แต่ยังอิ่มรสหวาน ทอห่ม
รักบ่มสุขคลอเคล้า ดอกฟ้าดินเดียว
มีคนมาหยิกหยอกเรียกดอกฟ้า
สูงเกินกว่าจะยื้อถือครองได้
บอกว่าดอกฟ้างามเกินห้ามใจ
สูงเท่าไหนเหมือนค้างอยู่กลางทรวง
ค้างก็สอยลอยลง..อย่าหลงใหล
ถ้าบาดใจก็หลับตาอย่าเป็นห่วง
ไปสร้างตัวค่อยต่อความมาถามทวง
เดือนเต็มดวงช่วงฟ้า...ค่อยมาแล
เพราะดอกฟ้าใช่กลางดินถวิลหา
บานกลางฟ้ายากไร้ใครแยแส
ที่เข้ามาใกล้ชิดมาติดแจ
จะนานแค่ไหนกัน...ยังหวั่นใจ
กลัวจะเป็นคำหวานมาหว่านล้อม
ถ้อยถนอมโอดครวญชวนหวั่นไหว
ก้าวเถิดก้าว...ก้าวมาช้าอยู่ไย
คำหนึ่งให้
1207
4
0
หน้าส่วนตัว
