แว่นดอย
..ฉันอยู่ตรงไหนในวันที่เธอเจ็บ
ได้แต่เก็บงันเงียบเชียบใจเหงา
อยู่กับความระทมข่มกับเงา
ทุกข์ตรมเศร้าเรียกหาคนไม่ใยดี
เขาอยู่ไหนคนที่เธอเฝ้าใฝ่หา
อยากให้มาปลุกปลอบดวงใจนี้
คอยปัดเป่าบรรเทาทุกข์ชีวี
คำวิถีแห่งสุขคลุกกรุ่นทรวง
เปล่าประโยชน์ปวงจักเรียกร้อง
ทั้งทั่วท้องดินฟ้าฝ่าแดนสรวง
ไม่มีแม้คำเอ่ยถึงแดดวง
ใยเจ้าทวงถามรักปักสัมพันธ์
อย่าสิ้นหวังสิ่งใดเลยนะเจ้า
ไม่มีเขาเราอยู่อย่าหวาดหวั่น
ที่คอยหาสิ่งใดในจำนรรจ์
เพียงลองหันมองเถิดเปิดตางาม
เห็นหรือยังฉันอยู่กับเธอเสมอ
มีรอยยิ้มคอยเสนออย่างใจถาม
มิเคยร้างห่างไกลในโมงยาม
อยู่ในนามของเธอที่เธอเป็น
เธอจ๋า..การรอคอยที่