เอ่ยคำเฉยเฉยเผยกับลม ยิ้มหยาบผสมสุขและเศร้า ริมทางสายเดิมวันเก่า เก่า วันเมฆเบายิ่งเหงาจับใจ หยาด แย้ม ยิ้มพลางหัวเราะ แต่เหมือนเซาะใจหม่นไหม้ ยืนหัวเราะทั้งน้ำตาดั่งบ้าใบ้ ยืนร้องไห้ด้วยรอยยิ้มสุขโศก ฉันเหงาจับใจแต่ใจเป็นสุข คราวอยากหยุดแต่ใจจะเดินสุดโลก บางอยากเงียบกลับตะโกนดังเหวกโหวก บางเหงื่อโชกกลับโบกบินแทนเงียบงัน กล่อมฉันให้หลับระงับสับสน ดึงฉันจากโคลนตมกลลวงสวรรค์ ยืนท้านรกที่คอยโรมรัน แยกความฝันกับความจริงให้ฉันที.
1173
4
0
หน้าส่วนตัว
