อยากตะโกนเสียงก้องร้องบอกฟ้า ที่เธอว่า..นั้นเจ็บจนเหน็บหนาว โอ้น้ำคำเคยถนอมดุจกล่อมดาว เสียด กร้าน กร้าว ร้าวใจกว่าใดเป็น ฤ รักที่จางจืดมืดสลัว เพราะมีตัวเลือกมาให้ตาเห็น เขาดีกว่าใช่ไหมจึ่งใคร่เร้น เปรียบฉันเช่น..ดอกอ้อรื่นล้อลม นู่นไม่ดี นี่ไม่สวยห่วยที่สุด ร้าวแทบทรุดเป็นใคร..ไม่ขื่นขม เคยหยอกเอิน..อ่อนหวานล้านคำชม กลับคารมพลิกลิ้นสิ้นใยดี วันนี้ฉันจึ่งมา..บอกลาก่อน จะไม่อ้อนความใด..ให้เสียดสี ยอมจากไป..ก่อนกายวายชีวี เจ็บแค่นี้..ก็พอ..ขออำลา