ม้าก้านกล้วย
คำถามที่เธอเคยได้เอ่ยเอื้อน
ว่าสัมพันธ์ฉันเพื่อนจะเลือนหาย
ถามย้ำย้ำหวั่นอาทรจะคลอนคลาย
เกรงกลับกลายไมตรีมีต่อกัน
เธอเห็นขุนเขานั่นใช่ไหม
ช่างยิ่งใหญ่แน่นหนักสลักมั่น
มิได้แค่ค่อนครึ่งกึ่งสัมพันธ์
ที่เรามีต่อกันฉันท์สหาย
นิ่งเหมือนราวราตรีที่สงัด
กลับสัมผัสพลังแผดของแดดสาย
รับรู้ลมเย็นย่ำร่ำสบาย
นั่นคือสายสัมพันธ์ที่มั่นคง
ขอเธอมองท้องฟ้านภากว้าง
เคยร่วมสร้างจินตนาการอันสูงส่ง
กำลังใจสนองจะ สมประสงค์
ก็บอกบ่งแล้วว่าเพื่อนไม่เคลื่อนคลาย
เธอคงเห็นสายธารที่ผ่านผา
ตกจากโตรกลงมานานาสาย
พลังน้ำพลังมิตรสถิตกาย
ก็เปรียบได้ ดังเดียวกัน นั่นและเรา
ไม่ว่าจะหาอุปมามาตร
ก็มิอาจทดเทียบ