เจน_จัดให้
ท่วงทำนองของชิวิตลิขิตแล้ว...
ให้ผ่านแนวหนาวร้อนตอนสับสน
ทั้งวุ่นวายร้ายดีที่ปะปน
ได้ผจญยลยินจนชินชา...
ต่างแต่ตนค้นหาคุณค่าฝัน...
บ้างเหยียบกันหกล้มข่มเข่นฆ่า
เพียงสนองรองอารมณ์ปมหลอกตา
มีบ้างไหมในสักครากล้าปล่อยวาง
สิ่งใดๆไม่เที่ยงเพียงอากาศ
จะนึกวาดสาดสีให้มีสร้าง
เป็นเพียงสิ่งสมมติขุดหลุมพราง
เมื่อสุดทางเหลือแค่เถ้าเบาลอยลม
เพียงขณะหนึ่งนี้ที่หายใจ
รู้"พอ"ได้ก็ไร้ทุกข์มีสุขสม
เกิดก็รู้ดับก็รู้อยู่ไม่ตรม
ใจไม่จมล่มล่วงห้วงอบาย
"ทุกชีวิตดิ้นรนค้นหาแต่จุดหมาย ใจในร่างกายกลับไม่เจอ
ทุกข์ที่เกิดซ้ำเพราะใจนำพร่ำเพ้อ หาหัวใจให้เจอก็เป็นสุข"
1083
3
0
หน้าส่วนตัว
