กวินทรากร
อาวรณ์อ่อนอกโอ้............อนิจา
จิตหม่นจนปัญญา...........ยิ่งแล้ว
เลือนรางพ่างมรรคา.......คราวย่าง...เหยียบเอย
ไร้ประทีปเทียนแก้ว........ส่องให้เห็นทาง
ปางสนธเยศยื้อ...............ยุดทรวง
หวาดระแวงแคลงดวง...จิตแท้
โสมผ่องล่องลอยสรวง....แสงเสื่อม
ไอพยับจับแปร้................ปิดกั้นรัศมี
ราตรีลี้ลับด้วย.................ไร้ดาว
อาตม์ระทมลมหนาว-.......เหน็บเนื้อ
นองอัสสุชลพราว.............พรมพักตร์...นองเอย
นองส่ำสายฝนเกื้อ.............ตกต้องสรรพางค์
หทยางค์หมางบาดเร้า......คิดคะนึงถึงเจ้า
ใฝ่เพ้อรำพึง
ตราตรึงซึ่งรักซ้อน..............จิตจึ่งเจ็บสะท้อน
ทุกข์ท้
778
1
0
หน้าส่วนตัว
