เขายักย้ายส่ายโยกสะโพกไหว เกยกายไว้เกือบชิดติดเนื้ออุ่น กลิ่นกายหอมย้อมใจให้ค่อยคุ้น ผิวละมุนเนียนละไมเขาไล้โลม ร่างล่ำสันพลันรัดกวัดกอด คลึงเคล้าพลอดเพ้อพร่ำดื่มด่ำโถม เหนี่ยวร่างนั้นพลันจูบไล้ลูบโลม ถนอมโฉมแนบถันจนจันทร์เยือน แสงเดือนส่องช่องหน้าต่างสู่กลางห้อง งามผิวน้องนวลใยหาใครเหมือน นอนยั่วเย้าเคล้าคลอตัดพ้อเดือน แล้วเขาเลื่อนโลมเล้าเคล้าร่างคา เธอบิดกายส่ายสอดสวมกอดเขา เสียงกระเส่าซึ้งหวานนานเนิ่นหนา เนื้อโค้งเว้าเข้าแนบแอบกายา แทบผวาทุกครั้งหลังเขาโลม 22 มิถุนายน 2547