มารแมงมุม
สุดท้ายไอฝนพ้นผ่าน
วันวารผ่านไปใจหาย
หนาวแรกแหวกฟ้าท้าทาย
จบปลายฝนแล้วแก้วตา
ไม่มีปุยฝ้ายทายทัก
ต้นรักข้างเรือนเบือนหน้า
ลมแล้งในหนาวร้าวลา
จูบฟ้าสั่งดินสิ้นกัน
วูบแรกลมหนาวคราวเยือน
ก็เหมือนวิโยคโศกศัลย์
หนาวลมห่มผ้าคว้าพลัน
ผ้านั้นไม่อุ่นคุ้นเคย
คิดถึงเนื้อนุ่มรุ่มร้อน
จากจรพร้อมฝนหม่นระเหย
ที่เคยเริงรื่นชื่นเชย
ละเลยจากไกลไร้ตน
กอดอกฟกช้ำร่ำไห้
ร่ำไรครางครวญป่วนป่น
หนาวใจไร้ใจในคน
หมองหม่นลมหนาวผ่าวมา
กระทงใบตองรองรับ
ประดับดอกไม้ไห้หา
แต้มด้วยรอยช้ำน้ำตา
ลอยมหาชเลเห่ครวญ
รอฝนวนกลับนับหนึ่ง
ซาบซึ้งเก็บไว้ไห้หวน
หนาวเนื้อหนาวใจรัญจวน
หนาวนวล...ยวนสวาทขา
1194
2
0
หน้าส่วนตัว
