พิมญดา
อาจไม่ใช่..คนดีที่เธอคิด
ฉันก็มีพลั้งผิดที่คิดเผลอ
ดั่งที่เห็นเป็นอยู่คือรักเธอ
กว่าจะเจอรู้ไหม..ใช้เวลา
อาจจะเป็น..คนดีที่ขี้อ้อน
ชอบเขียนกลอนคิดถึงคนึงหา
ส่งสายเสียงเรียงคำจำนรรจ์จา
ชอบบอกว่า..รักนะ..เวลาโทร
อาจหงุดหงิด..คิดมากหากเธอเงียบ
ก็เธอเปรียบดวงใจใส่ขวดโหล
เก็บเอาไว้ไม่กล้าออกมาโชว์
กลัวคนโห่แย่งยื้อ..ถือสิทธิ์ครอง
อาจเป็นเพราะ..ดอกไม้ไล้ลมไหว
ความห่วงใยเพิ่มพูนกรุ่นเราสอง
สายลมร้อนพัดพลิ้วลิ่วทำนอง
คอยประคองสองรัก..จักภิรมย์
อาจบางที..คิดเองหรือเปล่าหนอ
เธอจะรอหรือฉัน..ฝันสุขสม
อาจสุดท้ายกลายฝันพลันเป็นลม
ฉันคงตรม..เดียวดาย..พ่ายรักเอย