เมื่อรวงข้าวพราวสุกปลุกชีวิต ชาวนาคิดคำนึงถึงภักษา ช่วยกันเกี่ยวเทียวเก็บเหน็บกายา ปรารถนาน้ำเงินเกินน้ำแรง แล้วทุ่งนาหน้าแล้งแห้งไปสิ้น ฟางเกลื่อนดินแดนนาผิวหน้าแข็ง เขาช่วยกันทันใดใช้คราดแยง เก็บฟางแหล่งลุ่มนาหาให้ควาย เกิดลอมฟางกลางนาสง่าสวย กระบือช่วยกันชิมลิ้มหดหาย ประทังชีพรีบร้อนนอนสบาย มิต้องตายตากแดดแผดเผาลน สัญลักษณ์ปักไว้ให้โลกรู้ ลอมฟางคู่กับควายกระจายทุกหน ทุ่งนาไทยในหล้าใกล้ตาคน หนีไม่พ้นพวกควายทลายลอมฟาง แด่ หยกสีหม่น เจ้าของบทกวี ลอมฟาง..คน ควาย 30 มีนาคม 2548
1314
2
0
หน้าส่วนตัว
