เรไรและขลุ่ยหลิบ
สิ้นวสันต์คิมเหมันต์เยือนเตือนใจเศร้า
ยังคงเฝ้าคอยนับวันกลับหวน
ยังคงหวังว่าใจไม่เรรวน
ยังเฝ้าครวญเพลงพ้อรอเธอมา
ลมผะแผ่วพัดพลิ้วสู่ทิวไม้
จนกิ่งไกวใบโยนโอนเอนหา
เหมือนเสียงใครเพ้อพร่ำคำรจนา
ข้ามเวลาล่วงสู่ฤดูกาล
ฤดูผันวันผ่านนานนักแล้ว
ไม่เห็นแววว่าจะกลับดั่งคำขาน
ปล่อยให้หญิงทนท้อทรมาน
โอ้ชายชาญไยหายลับกลับคืนคำ
เสียงขลุ่ยครวญทวงถามถึงความหลัง
ลืมหรือยังเพลงเก่าที่เราย้ำ
ยังคงก้องหัวใจให้จดจำ
ไม่ลืมคำสัญญาสักนาที
ขลุ่ยยังคงครวญพ้อรอพี่อยู่
จะคงคอยเคียงคู่อยู่ที่นี่
ที่ที่รักที่ที่ร้างขวัญฤดี
รอจนกว่าชีวีนี้มลาย