โอ้สายฝนอำลาสู่ฟ้าไหน โอ้หยาดฝนอำลาสู่ฟ้าไหน จึงสิ้นไร้สายธารให้หว่านฝัน บ่มีเมฆครึ้มหม่นหลั่งฝนพลัน สุดจาบัลย์ทุ่งหญ้าไพรนาดอน ชาวเกษตรทุกข์ท้อฝนบ่หลั่ง พรรษาดั่งหน้าแล้งฝุ่นแห้งกร่อน ปลาไหลปูงูปลิงกบวิงวอน ต่างขอพรเทพวิรุฬโปรยจุนเจือ บันดาลฝนฉ่ำมาอีกคราเถิด อย่างน้อยเปิดศรัทธาประชาเชื่อ อย่าให้แมวลำเค็ญตายเป็นเบือ โปรดช่วยเหลือชาวนาตั้งตารอ เพียงรินหลั่งลงบ้างอย่าห่างหาย อย่ามากมายกระหน่ำเกินคำขอ ปริมาณหล่อเลี้ยงแค่เพียงพอ ใช่ตกต่อจนอ่วมไหลท่วมเมือง!ฯ อริญชย์ ๒๖/๘/๒๕๕๕