กวีปกรณ์
สรรพสิ่งสวยงามตามที่เห็น
เช้าจรดเย็นกลับต่างอย่างสงสัย
แต่ละช่วงอารมณ์หุ้มห่มใจ
โลกยังหมุนต่อไปอย่างนั้น
แสงแดดอบอุ่นกรุ่นอากาศ
เบญจมาศตื่นรับจากหลับฝัน
หยดน้ำค้างระเหยหายจางพลัน
นกกาก็พากันออกหากิน
สายลมรื่นชื่นโชยยามโพยพัด
ไอน้ำอัดแน่นกลายสายเมฆศิลป์
จินตนาพาใจให้โบยบิน
ฉับพลันเมฆก็รินกลิ่นดินอวล
ฉันเป็นคนอ่านและเธอเขียน
บ้างสับเปลี่ยนมุมมองต้องครบถ้วน
หากขาดตกบกพร่องอาจก่อกวน
ความสัมพันธ์เรรวนชวนผันแปร
ทุกสิ่งย่อมกระทบต่อจิตใจ
โลกหมุนไปตามธารกระแส
หยุดมองตรองดูความจริงแท้
เตือนใจอย่าอ่อนแอแม้คราใด
1423
4
0
หน้าส่วนตัว
