พุดพัดชา
จันทราแห่งความหวังสุกปลั่งเรืองรอง ณ ..ฟากฟ้าไกลโพ้น
โลกยังรอให้ความฝัน..
บุปผาราตรี..ยังบานสะพรั่ง หอมระริน
ดอกไม้ในหัวใจยังถวิลเบ่งบาน
ให้รจนางานเขียนรื่นรมย์
ข้าไม่ต้องการเวทีใหญ่
ขอแค่ฝากฝัน ฝากใจ ฝากรักของข้าล้นใจ ให้ใครบางคนรับรู้..
มีรอยยิ้มอิ่มเอมที่มุมปาก..
กระชากหัวใจสะเทือนไหวยามถึงบทโศกตรม
ระทมไปกับบรรทัดฝัน ที่บรรจงสร้างฝันโลกแลชีวิต...
แสงสร้อยสุริยา รอท่าทุกวัน ให้คนช่างฝันถักทอมาวางแทบเท้าเธอ..
ริมฝั่งธารสีน้ำตา ริมภูผาสีกำมะหยี่
ริมใจดวง..นี้สีโศก..สะเทือน..
ในทิวาวารไร้หัวใจ..ในกระซิบของสายลมเปลี่ยวดายเดียว..
ในจันทร์เสี้ยว..แสนรักซึ้งเศร้า..