ชั้นแกว่งไกวชิงช้ากลางสายฝน เหลือเพียงคนหนึ่งคนที่นั่งเหงา เธอบอกลาร้างไกลทิ้งเพียงเงา นัยน์ตาเศร้าน้ำตาริน ... วันฝนโปรย อยากให้รู้น้ำตาชั้นหลั่งง่าย เธอไม่รักก็เสียใจจนขมขื่น เก็บความรักไว้ในใจทนกล้ำกลืน เธออย่าฝืนบอกว่ารัก ... หากไม่มีใจ เสียงชิงช้าไกวแกว่งและไหวโยก ทิ้งความโศกกับสายฝนที่พร่างสาย ฝนอาจหนาวแต่ไม่ร้ายเท่าหนาวหัวใจ จำซึ้งใจหยดน้ำตาวันฝนโปรย
1366
0
0
หน้าส่วนตัว
