แพรวา
ฉันไม่เข้าใจ .. ผู้ชายคนเดิม
..เวิ้งฟ้าช่างเหน็บหนาว
เกรงว่า..ดวงดาวจะสั่นไหว
แค่ฉันมองจากหน้าต่าง..ตรงพื้นดินไกล
ยังรู้สึกเหน็บที่ใจ..อีกหนาวกายเช่นกัน
..หรือเพราะรู้สึกว่าโดดเดี่ยว
อยู่ในโลกส่วนตัวคนเดียว..กระนั้น
จึงมองอะไร-อะไร..ด้วยใจหวั่น
อยากลบลืมมัน..แต่กลับยากเย็น
..เมื่อไหร่..แล้วมันเมื่อไหร่
ฉันเฝ้าถามความเป็นไป..ในความซ่อนเร้น
ไม่มีเขา..ไม่มีใคร.. ทำไมเหมือนโลก เฉยชาเป็น
ห้องที่เคยอบอุ่นของฉัน..ก็ยิ่งเยือกเย็น - เกินพรรณา
............. ฉันไม่เข้าใจ ....................
-------------------------------------------------------------------------------
630
4
0
หน้าส่วนตัว
