ก่อพงษ์
หรือห่างไกลใครล้วนฝังความหลังเสีย
ยามมีทุกข์ท่วมในใจอ่อนเพลีย
ได้แต่ห่อเหี่ยวเปลี้ยเพียงเดียวดาย
มองหนไหนก็พบเข้าแต่เขาอื่น
แม้มากหมื่นแต่ไร้ฝันอันร่วมหมาย
จึงเคว้งคว้างสับสนทุรนทุราย
เก็บกรวดดินหินทรายหมายซบทรวง
บางครั้งแสนหวั่นไหวหัวใจท้อ
ด้วยตีต่ออุปสรรคอย่างหนักหน่วง
แล้วพบกับการแพ้พังลงทั้งปวง
สรุปโลกว่าหลอกลวงแล้วร้าวราน
ลืมความหลังฝังความฝันในวันเก่า
ลืมครั้งเราอาบหมอกพร่างกลางหมู่บ้าน
และแบ่งใจออกเอื้ออยากเจือจาน
ปันแรงใจมาตราบนานก่อนวันนี้
หรือห่างไกลใครล้วนฝังความหลังเสีย
เก็บหัวใจอันอ่อนเพลียอยู่ที่นี่
ในโลกใหม่ใจเก่าเขลาเต็มที
ลืมนึกถึงสิ่งดีดี ของวั
697
2
0
หน้าส่วนตัว
