พิกุล กาญจนบุรี
เหมือนผ่าวร้อน ตอนป่วย ด้วยพิษไข้
เสียงหัวใจ ตึงตัง เต้นดังถี่
คนบ้านเหนือ นั้นเอ่ย เผยวจี
ฟังแล้วมี ความนัย ใจกังวล
อยากจะจอง ห้องใจ ไว้พิงพัก
ถึงอึกอัก วุ่นวาย ให้สับสน
ทั้งแขนขา เกะกะ ดูปะปน
แปลกพิกล พิกุล ใจวุ่นวาย
รู้อุรา ว่าร้าว คราวพิมฯจาก
เจ็บปวดมาก เวลา รักษาหาย
สงสารคน เคยช้ำ ทุกข์กล้ำกราย
ปลอบพี่พลาย คลายจำ ลืมตำนาน
อยากจะจอง ห้องใจ เราไว้หรือ
คนหน้าซื่อ วาจา น่าสงสาร
แล้วเล่าใคร ไหนซึ้ง ถึงดวงมาน
คำไขขาน จริงหรือ คือจากจินต์
ดูใจยัง ฝังอยู่ คู่กับเขา
แม้ไร้เงา เฝ้าคะนึง ถึงมิสิ้น
เมื่อความหลัง มิจาง ห่างชีวิน
อย่าถวิ
1751
2
0
หน้าส่วนตัว
