หนึ่งฤทัย ได้นิมิต ลิขิตวาด ดังหมายมาด วิลาศจิต พิศวง แม้นเคลื่อนคล้อย ลอยลาลับ อัสดง ความลุ่มหลง ยังคงอยู่ มิรู้คลาย จึงสรรค์สร้าง ร่างมายา ลวงตาคิด ตามแต่จิต พิศวาส มิขาดหาย ปั้นภาพลอย ทั้งน้อยใหญ่ ด้วยใจกาย หวังสุดท้าย ให้เป็นจริง ทุกสิ่งอัน ด้วยเพราะรัก ปักฤดี ที่มากล้น จึงกล่อมคน จนหลับใหล ในความฝัน ภาพมายา ลวงตาเคลิ้ม เติมแต่งกัน สติมั่น พลันเลือนหาย มลายไป เมื่อตื่นดู มิรู้เห็น เป็นจริงนั่น คล้ายชีวัน พลันสิ้นลง อสงไขย ที่เคยหวง ภาพลวงตา มายาใจ หากสุดท้าย คือความฝัน อันพร่าเลือน