ผู้หญิงเจ้าชู้
ใช้ชีวิตเดียวดายบนน้ำตา...
เธอคนดีเธอไม่รู้เลยหรือว่าฉันคนนี้เจ็บปวดแค่ไหน
วันแต่ละวันมองไปทางไหนก็ไม่เห็นใคร
ก้าวเดินอย่างหวั่นไหว... ไม่มีใครสนใจ แม้จะเจ็บร้าวเกินทน..
เมื่อไหร่..ที่ทุกอย่างจะดีขึ้น...
ไม่ต้องตื่นลืมตามาพร้อมความสับสน..
เมื่อไหร่ ที่เธอจะรับรู้ ความรักยิ่งใหญ่ของคนหนึ่งคน..
และเมื่อไหร่ ที่ฉันจะได้หลีกหนีให้พ้น จากความสับสนที่เข้ามาทำร้ายใจ..
ทนทุกข์ทรมานอยู่อย่างนี้...
ภาพความทรงจำที่มี ... ยิ่งเข้ามาทำให้ฉันหวั่นไหว..
เธอ ที่อยู่อีกฟากฟ้า ป่านนี้คงยิ้มหัวเราะร่า อยู่กับใคร...ใคร
ทิ่งคนเดียวดาย ให้ต้องร้องไห้..และไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ จะหยุดร้องเป็น
คนด
880
0
0
หน้าส่วนตัว
