โอเลี้ยง
นอกหน้าต่างมีฝนกำลังไหล
ในหัวใจมีไข้กำลังสุม
บนใบหน้าน้ำตากำลังรุม
รอยกลัดกลุ้มกระจายโรยเบาบาง
อยากลบรักหักใจไร้เงื่อนไข
โยนความโง่หายไปในที่ว่าง
สร้างความฝันเจิดจ้ามาปูทาง
แล้วแปลงลานเคว้งคว้างให้สวยงาม
ตั้งนาฬิกาเอาไว้เวลาใหม่
ผูกแพรใสวนรอบสวนเป็นเขตห้าม
ตำตะวันโปรยโรยทางให้ส่องตาม
ทุกเขตข้ามให้ไร้เธอคนพาช้ำ
เพราะหัวใจอ่อนแอแพ้ทุกข์เศร้า
อุราเร้าร้อนเจ็บเหน็บครวญคร่ำ
สุขวันวานกลายเป็นควันลอยลิบล้ำ
เหลือเพียงเถ้าขัดคาตำไล้กลางทรวง
เพราะปลดเหงาเกลาอ้างว้างไม่อาจหลุด
ใจชำรุดทรุดโทรมใกล้กรอบร่วง
จึงสร้างฝันหวังปลดเศร้าหลอนลวง
หวังแค่ช่วงบางเวลาหลงลืมเธอ
ยอมรับว่
5761
2
0
หน้าส่วนตัว
