..๏ ผูกสำนวนครวญคร่ำปานย่ำจิต ดั่งศรพิษปักอกวิตกแสน เรียบเรียงถ้อยร้อยคำนำทดแทน ดั่งขาดแคลนยากประพันธ์ซึ่งวรรณกรรม เจ้าร้างไกลไยเสมือนมีดเฉือนเชือด ให้หลั่งเลือดร้าวรอนนอนเพ้อพร่ำ ยิ่งปวดแปลบแสบร้อนให้ย้อนจำ ความบอบช้ำกระหน่ำลงตรงจิตใจ สำนวนหวานกานท์กวีที่เอื้อนเอ่ย คงเปรียบเปรยต่อแตนที่แค้นใส่ บินพุ่งมาถลาทิ่มจิ้มเหล็กใน คิดหลบลี้หนีไปไม่ทันการ ความเจ็บปวดรวดร้าวราวฝังร่าง ให้อับปางจมปลักรักเผาผลาญ ไร้เรี่ยวแรงแข็งขืนฝืนทรมาณ แม้นเนิ่นนานเสมือนเศร้ายังเย้ายวน ๚ะ๛
1687
8
0
หน้าส่วนตัว
