ละครชีวิต โลกใบนี้เหมือนเวทีละครใหญ่ มีมากมายหลายฉากมากเนื้อหา ทุกเรื่องราวถูกกำหนดบทบาทมา ไม่รู้ว่าบทไหนใกล้ตัวจริง ฉันแสดงคนเดียวรับหลายบท ถูกกำหนดสวมหลายใบใส่หัวโขน หลายบทบาทหลายหน้าที่หลายตัวตน เริ่มสับสนปัจจุบันฉันคือใคร บทผู้หญิงธรรมดามาเลี้ยงนก มีวิหครอบกายช่วยคลายเหงา นกหัวจุกฝูงหนึ่งคือเพื่อนเรา ไม่มีเหงาเล่าผ่านจอโม้กระจาย อีกหลายบทบนเวทีชีวิตนี้ ยังคงมีอีกมากมายให้กล่าวถึง บทสุดท้ายคือบทใดไม่คำนึง เก็บบทซึ้งความสุขไว้ในทรงจำ