๏ เคยร่มเย็นยืนยงยิ่งใหญ่ เป็นเรือนเกิดแต่มิใช่เรือนตาย โอ้ภูมิลำเนากำเนิดกาย อันปู่ย่าตายายได้อยู่มา ๏ ในป่าพันปี ต้นไม้ร้อยปี เขาว่ามีนางไม้ ไหนหนอนางไม้ พวกเขาไม่เชื่อ ใจไม่อ่อนเอื้อ ไม่ลดละ ไม่ราเรื้อ ไม่รามือ ๏ ต้นไม้ล้มครืนลง ร้อยต้นก็ทั้งร้อย ไม่มีร่องรอยนางไม้ ตอไม้แสนตอร่ำไห้ นางไม้ไปไหน นางไม้ไปเป็นกะหรี่ ป่าไม้พันปีโล่งเตียน ต้นไม้หายไปอีกต้น กะหรี่อีกคนเพิ่มมา...ฯ:๛
7398
1
0
หน้าส่วนตัว
