ภาวิดา
๏ 6 บาทมาหยุดตรงสุดสาย
มุ่งหมายย้ายเยื้องยังเหมืองหลวง
ยิ้มหยอกหลอกฟ้าประดาดวง
ฟ้ายิ้มพิมพ์สรวงดังรวงทอง
๏ ชื่นมื่นเช้าใหม่ในวันหมาย
ริบหรี่คลี่คลายเมื่อย้ายของ
สีเสกสรรสั่งดังรับรอง
แม้คนหม่นหมองเมื่อมองมา
๏ ลมผ่านสัมผัสดูรัดรึง
ลูบกล้ำคำนึงถึงใบหน้า
โรยรินกลิ่นไอที่ไกลตา
ลำเลียงอุษามาเรไร
๏ รถราเรียงคันในวันว่าง
ลัดระยะทางให้กลางใกล้
ละลิ่วลมเร้าดังเป่าไป
ก็ถึงจุดหมายดังใจนึก
๏ กรีดกรายเกาเหลาสำเภาข้าว
หงส์ร่อนร้อนหนาวจึงรู้สึก
หากกายแต่ใจยังรู้ลึก
พร่างประกายพฤกษ์ปรากฏชัด
๏ เหินขึ้นร่อนลงทั้งตรงเฉียง
กระดานกรานเกรียงลำเลียงฉัตร
เลื่อนเหลื่อมเอื้อมข้ามศตวรรษ
2051
4
0
หน้าส่วนตัว
