คนกุลา
๐ ผืนฟ้ามืดชืดคล้ำฟ่อนดำเมฆ
ดั่งเทพเสกสั่งสรวงดับห้วงหน
แสดม่วงแดงแฝงครามเมื่อยามยล
ย้ำมัวหม่นหมองหน้าคนมาไกล
๐ เมื่อจากไปใครอยู่ไม่รู้หรอก
ฟังเสียงบอกบ่งไว้จำได้ไหม
อยากรู้จริงสิ่งหมางที่บางใจ
ไม่รู้ใครคล้ายเป็นอย่างเช่นเรา
๐ ลำดวนเอยเคยหมายพี่ได้จาก
คงไม่ยากหากผู้เคยรู้เหงา
ในเนิ่นนานปานกางม่านบางเบา
คำก่อนเก่าเลือนหายหลายเพลา
๐ ปาดน้ำตาปร่าปรางเมื่อร้างขวัญ
ยามไกลกันเกินเห็นราวเร้นหน้า
ขอคำนึงถึงบ้างแม้บางครา
เพื่อรักษาโศกตรมไม่สมปอง
๐ คู่เคยคบครั้งนี้อยู่ที่ไหน
เก็บหัวใจเจ็บจนเศร้าหม่นหมอง
ป้ายน้ำตาทาคราบรินอาบนอง
ปาดเกลี่ยยองใยแก้มซ้ำแต้มรอย
.............
966
7
0
หน้าส่วนตัว
