ถึงวารวัน ผันผ่าน ไปนานวัน ให้ลืมเธอ คนนั้น ลืมได้ไหม แม้ใจยัง เฝ้ารัก สลักใจ ใจทำไม อยากลืม ลืมไม่ลง เราคงพบ กันช้าไป คงใช่สิ ใจยังริ รักเธอ จนไหลหลง แม้ใจรัก ก่อนเก่า เฝ้าพะวง ใจยังคง รักเธอ เสมอใจ ก็เราเป็น คนผิด ที่คิดรัก ใจยังหัก ห้ามจิต พิศมัย ให้แค้นคิด จิตปวด รวดร้าวใจ ขอโอกาส ที่ผ่านไป ฉันคืนมา.