ไม่กล้าก้าวทางยาวไกลด้วยใจหวั่น กลัวทั้งนั้นอุปสรรคที่หนักหนา แถมอ่อนแรงไร้กำลังทั้งวังชา ทุกเวลามืดมิดไร้ทิศทาง เหมือนดั่งว่าอุปสรรคช่างหนักหน่วง เป็นแรงถ่วงยึดติดคิดขัดขวาง ให้เราไร้ปัญญาจะระวาง ในทุกอย่างที่พบประสบเจอ ยิ่งกว่านั้นหนทางช่างร้างไร้ ไม่พบใครจริงใจใฝ่เสนอ ต้องอยู่เดียวเปลี่ยวใจใฝ่ละเมอ อยากพบเธอคนจริงใจที่ไกลกัน และเหมือนฟ้าเมตตาประทานให้ พบคนไกลห่วงใยเหมือนในฝัน พาก้าวเดินเคียงข้างไม่ห่างกัน และไม่ใช่ใครทั้งนั้น นั่นคือคุณ
1694
10
0
หน้าส่วนตัว
