เคยคิดว่าโลกนี้งดงามนัก งมงายกับความรักที่คิดไปเองว่าคงมั่น มองทุกสิ่งเพียงใกล้ๆเชื่อว่าตลอดไปเรารักกัน สุดท้ายจึงเหลือเพียงใจร้าวหวั่นกับตัว เมื่อเธอมายืนยันด้วยคำลา จึงเพิ่งรู้ว่ามันไร้ค่า เพิ่งเอากะลาออกจากหัว สุดท้าย ฉันจึงได้บทเรียนจากหัวใจเมามัว ว่าโลกที่มีเธออยู่มันน่ากลัวและไม่งดงามไปทั่ว เหมือนในกะลา
782
1
0
หน้าส่วนตัว
