ดอกหญ้าค่าน้อย ชูช่อรอคอย ต่ำต้อยเพียงดิน เพ่งพิศชิดใกล้ งามซึ้งตรึงใจ ฝันใฝ่ถวิล แม้ไม่เด่นดัง ทั่วทั้งธานินทร์ เกลื่อนไปในถิ่น แดนดินดงดอน ดอกเอ๋ยดอกไม้ มิว่าดอกใด วิไลอรชร ความงามมีอยู่ ฝากให้คิดดู อย่ารู้ร้าวรอน สุดแต่หัวใจ ชอบใครใยค่อน อย่าทำแง่งอน ยอกย้อนอ่อนใจ ฯ