แก้วนีดา
หนทาง...ที่เดิน...แสนเปลี่ยว
โดดเดี่ยว...เดี่ยวดาย...ไรฝัน
จะมีใครหนอ...มาคอย...ดูแลกัน
ฉันคง...ได้แต่ฝัน...ทุกวันเช่นเดิม
สองเท้า...พาย้ำ...ออกเดิน
หนทางไกล...ในโลก...แสนกว้าง
แม้เหงา...อยู่เดียว...อ้างว้าง
ก็จะไม่ขอ...ร้องให้ใคร..มาเห็นใจเรา
วันนี้...ขอมีสุข...อยู่ในฝัน
พรุ่งนี้...จะเป็น...เช่นไรนั้น
ตัวของฉัน...ไม่สนใจ..มากมายนัก
ด้วยขอ...ต่อสู่เพื่อตัว...ตามลำพัง
อ้างว้าง...เดี่ยวดาย...มามากนัก
ขอหยุดพัก...แรงใจ...ที่หลงไหล
ขอหยุดลง...ตรงนี้...ด้วยไร้ใจ
หยุดความ...ห่วงใย...รักษาใจตนเอง
ต่อไปจะอยู่...อย่างคน...ไรใจ
ด้วยเพราะ...เคยให้เขาไป...หมด
ตัวเอง...เลยต้องมา
4411
36
0
หน้าส่วนตัว
