เสรีภาพที่กว้างไกลเกินเอื้อมถึง ไยเหมือนตรึงด้วยโซ่ตรวนล่ามขา กำแพงเตี้ยเพียงตามองลอดออกมา สูงเกินกว่าจะก้าวขาล่วงออกไป เสรีภาพที่มองเห็นเป็นเงาแสง แต่กำแพงแห่งใจสูง เกินปีนได้ จะทิ้งหนี แต่ศรัทธา ยังตราใจ เลยอยู่ใต้ เงา "คุก" ที่ติดตัว จึงเฉยนิ่ง อยู่นิ่ง ไม่ติงไหว เพียงเชื่อใจ ยังมืดจืดสลัว เห็นเพียงแสง ศรัทธาที่หวาดกลัว ภาพมัวมัว สลัว พลาง กับทางตัน เมื่อถึงแยกแห่งศัทธา แห่งความคิด กับลิขิตที่ฟ้าสร้าง โดยไม่ถามฉัน กับคำตอบ สองทาง ในใจนั้น จะทิ้งฝัน ทิ้งปัญหา หรือทิ้งใจ
3039
0
0
หน้าส่วนตัว
