ทิพย์โนราห์ พันดาว
ที่ห่างหายหน้าไป ไม่ให้เห็น
เหมือนจะเป็นโรคหน่าย คลับคล้ายฝัน
นั่งบ่นเบื่อเหลือใจ ในบางวัน
อีกแบงค์พันไม่มีจ่าย เนตรายเดือน ฮะฮะ..ฮิ้ว
วันนี้กลับบ้านกลอน ย้อนคืนถิ่น
หอมไอศิลป์ กวีกรอง จากผองเพื่อน
ยามได้อ่าน กวีกานท์ ทุกบ้านเรือน
เหมือนได้เยือนโลกใหม่ สมใจปอง
เคยคิดจากบ้านกลอน ไม่ย้อนกลับ
นอนไม่หลับ กระสับส่าย คล้ายเศร้าหมอง
คิดถึงบทกวีแก้ว แว่วทำนอง
หลายร้อยกรอง ซ่านซึ้ง ตรึงไม่ลืม
เป็นกวีคนยาก ที่อยากเขียน
ไม่ได้เรียน เอกไทย ยังใฝ่ฝืน
เฝ้าเกลาคำ กวีใจ ในค่ำคืน
เพื่อให้รื่น ชื่นใจ ยามได้ชม
จนทั้งเงิน ทั้งรัก ให้หนักจิต
ขาดมิ่งมิตร เคียงข้าง บนทางขม
เขียนกวี มีแต่เศร