กิเลสหนา พาชีวิต จิตมืดมนต์ ก้องสกล เกริกเกรียรติ ดีแต่ชื่อ ไพรพฤกษ์ เหมาะแสวง ธรรมยึดถือ สวรรค์คือ ถิ่นพำนัก นักบุญจริง เมื่อเจ็บไข้ ความตาย จะมาถึง อย่าพรั่นพรึง หวาดไหว ให้หม่นหมอง ระวังให้ ดี ดี นาทีทอง คอยจดจ้อง ให้ตรงจุด หลุดให้ทัน ถึงนาที สุดท้าย อย่าให้พลาด ตั้งสติ ไม่ประมาท เพื่อดับขันธ์ ด้วยจิตว่าง ปล่อยวาง ทุกสิ่งอัน สารพัน ไม่ยึดครอง เป็นของเรา