ท่องกวี
หากเหนื่อยล้าเต็มที่กับชีวิต
ควรหยุดคิดตั้งหลักพักสักหน่อย
อย่าสับสนคนเดียวเหี่ยวใจลอย
นั่งเอ่ยถ้อยร้อยคำพร่ำอ่อนแอ
ถึงเคยแพ้ผิดหวังหรือพลั้งพลาด
แทบใจขาดคืนวันผูกพันแผล
เป็นบทเรียนล้ำค่าอย่างอแง
ว่าเรียวแส้สังคมจมชีวิน
ทั่วทุกถิ่นมนุษย์ผุดผ่องใส
หรือหมองไหม้พ่ายแพ้แทบแดดิ้น
มีต้นสายปลายเหตุเภทราคิน
ควรถวิลค้นหาศึกษาใจ
อย่าอาลัยเว้าวอนมัวออนล้า
ดั่งวิญาณ์ถูกสับแตกดับไหม้
รู้เท่าทันตัวเองฝึกเพ่งใจ
สาเหตุใดให้เราเหงาวกวน
เหมือนลมหนาวพัดมาไร้ผ้าห่ม
นอนระทมหวาบหวิวสยิวขน
อุปมามองเห็นเฉกเช่นคน
ไม่ฝึกฝนค้นคิดชีวิตพัง
คงต้องนั่งบรรเลงบทเพลงกลุ้ม
กิเลสสุ่มรุมเร้าเศร้าส
1670
4
0
หน้าส่วนตัว
