ปริญญา อินทร์อุดม
ในวันคืนคลื่นคลั่งซัดพังหาดพายุฝนหล่นสาดลมกราดเกรี้ยวคนกับหมูอยู่ในคอกซุกซอกเดียวใต้ซีกเสี้ยวเรียวฟากตับจากมุงเพื่อหลบภัยพายุที่ดุโถมเขย่าโครมดังลั่นสนั่นทุ่งมันทั้งโยกทั้งคลอนถอนต้นซุงทั้งนังนุงกับบ้านงุ่นง่านงม"ที่จะคุ้มชีวิตให้ติดร่างคือที่กว้างเพียงเกราะแต่เหมาะสมมิใช่ตึกหลังงามตามนิยมตึกถล่มทุกทีคร่าชีวิต"ลูกง่วงนอนสุดเหวี่ยงไร้เดียงสายังร้องจ้าไม่หยุดเพราะหงุดหงิดแม่ต้องปลอบต้องขู่ให้รู้คิดจึงยังมีชีวิตอยู่ติดตัวเมื่อคลื่นลมหยุดคลั่งฝั่งสงบคนอยู่ครบ บ้านไม่พัง หลังคารั่วแม่อุ้มคนม่อยหลับกับความกลัวอำลาที่คุ้มหัวเพียงชั่วคราวฉากชีวีที่แม่เพียรให้เรียนรู้เพื่อได้อยู่จนคุ้มถึงหนุ่มสาวแม่คือ
1458
18
6
หน้าส่วนตัว
