เรไร
หัวใจดวงนี้ที่เศร้าสร้อย
เฝ้าคอยนิยามของความหวัง
แต่กายเหนื่อยล้าไร้พลัง
กี่ครั้งยับเยินเกินเยียวยา
ความฝันสะดุดต้องหยุดนิ่ง
ความจริงหมางเมินเกินไขว่หา
กับความร้าวรานที่ผ่านมา
เหลือค่าเหลือแค่คนแพ้ใจ
ล่องลอยวังเวงเหมือนเคว้งคว้าง
ท่ามกลางคืนวันยังหวั่นไหว
กับความเหน็บหนาวร้าวทรวงใน
กับไฟร้อนเร่าคอยเผาใจตน
จากเศียรถึงตีนที่ปีนป่าย
วุ่นวายทุกข์เทวษไร้เหตุผล
หรือเพราะสิ้นหวังจึงกังวล
ดิ้นรนมากไปหรือไม่เลย
อยากได้อยากเด่นเหมือนเช่นเขา
คว้าความว่างเปล่าเจ้าอกเอ๋ย
กอดความเคว้งคว้างเหมือนอย่างเคย
จนเฉยชาชินแทบสิ้นลม
จะเหลือสิ่งใดให้ยึดถือ
เราคือคนทำช้ำขื่นขม
ก็เราบอก
1155
6
0
หน้าส่วนตัว
