ค้างคาวคืนคอน
...หยุดตะวันนั้นไว้ที่ปลายฟ้า
แด่เวลางดงามมีความหมาย
ให้นาทีนี้เตือนอย่าเคลื่อนคลาย
มิสลายพร้อมกับแสงลับลา
เพียงตรงนี้มีเธอย่อมเลอเลิศ
อะไรเกิดช่างมันใช่ปัญหา
อ้อมแขนนี้มีเธอเสมอมา
ย่อมมีค่าใครเล่าจักเข้าใจ
แต่โลกนี้มีเราเท่านี้หรือ
ที่จักยื้อตะวันนั้นใช่ไหม
เปล่าเลยนี่ที่รั้งทำอย่างใด
ป่วยการใช้มือฉุดหยุดตะวัน
จึงจำลานาทีที่เป็นสุข
ไปสู่ทุกข์ในโลกความโศกศัลย์
คงไม่มีที่เหลือเพื่อเห็นกัน
ขอเธอนั้นโชคดีอย่ามีภัย
แต่ตะวันนั้นกลับมารับขวัญ
เข้าสู่วันฟ้างามตามสมัย
ต่างกับเราเฝ้าหายิ่งอาลัย
คงมิได้รอรับการกลับคืน
ฉันอยากหยุดฉุดไว้ที่ปลายฟ้า
แม้รู้ว่ายากนักจักขัดขืน
ตะวันจ๋าช้า