ผู้หญิงเดียวดาย
สุภาพบุรุษเมฆขาว
ใฝ่ฝันถึงสุภาพสตรีดวงดาวที่สวยสุกใส
แม้บุรุษเมฆขาวมีตะวันเป็นเพื่อนรู้ใจ
ยังเฝ้าแอบเหงาเมื่อเห็นดาวกับจันทร์ฉายอยู่เคียงข้างกัน
อยู่ห่างด้วยระยะต่างของสีฟ้า
แอบเหว่ว้าเมื่อรู้ว่ารักไม่มีวันสมหวัง
เมฆขาวกับดวงดาวกลางคืนกับกลางวัน
ห่างเหมือนคนละฝั่งฝันทั้งที่ความจริงนั้นเหมือนอยู่ไม่ไกล
จึงยอมเปลี่ยนตัวเองเป็นเมฆดำแสนเศร้า
ทุกคืนจะแฝงตัวอย่างเหงาๆ--มองดาวหยอกล้อจันทร์ฉาย
ไม่รู้เลยเมื่อไหร่สุภาพสตรีดวงดาวจะเห็นใจ
หลายคราวที่ท้อจนแอบร้องไห้--
แต่ใครๆต่างเห็นค่าน้ำตาเป็นฝนโปรยปรายเท่านั้นเอง
----------- ------ ----
คืนหนึ่งงขณะมองฟ้าแล้วเกิดอารมณ์
417
1
0
หน้าส่วนตัว
