sodasasa
กับแววตา ใสใส ใบหน้าผ่อง
ยิ่งพิศมอง หลงใหล น่าใฝ่หา
แอบหลงรัก เข้าแล้ว ณ แก้วยา
โปรดจงอย่า ห่างหาย จากไกลเลย
เพียงเวลา สั้นสั้น ได้กลั่นพูด
ยิ่งเหมือนฉุด รั้งใจ ไม่นิ่งเฉย
ใจมันสั่น หวั่นไหว ณ ใจเอย
อย่างเหมือนเคย เกิดบทกลอน ครั้งก่อนมา
บทสนทนา อันแสนสุข ปลุกชีวิต
ให้อยากชิด อยากใกล้ ในใบหน้า
อันคมเข้ม แฝงอ่อนหวาน ในม่านตา
ทั้งอุรา เพลินพิศ คิดก่อการ
ความรู้สึก ใสใส ในทุกครั้ง
อยากเก็บสร้าง แนบไว้ ตราบในฝัน
แม้รู้ดี ว่าที่เห็น เป็นแค่จันทร์
ที่แสงพลัน หลอกล่อ ให้พอใจ
แต่รู้ดี พรุ่งนี้ ไม่มีแล้ว
เจ้าดวงแก้ว ในตาสวย แก้มผ่องใส
จะต้องจร ต้องจาก พรากออกไป
สู่โลกใหม่ ที
1224
5
0
หน้าส่วนตัว
