ผู้หญิงสีม่วง
กับคำเธอบอกไว้..มันต้องใช้เวลา
ระหว่างสองเราในวันหน้า..ควรรอดูไปก่อน
แต่เธอกลับทำ..คล้ายจะตอกย้ำการตัดรอน
ค่อยค่อยห่างหายและสุดท้ายจากจร..ไปจากกัน
แล้วฉันจะเอาเวลานั้น..มาจากไหน
ในเมื่อไม่มีวันเป็นไป..ทางเดินไม่มีไว้ให้ฉัน
สิ่งที่ได้เผชิญ..เหมือนการพายเรือในคลองตื้นเขินไปวันวัน
ไม่มีโอกาสแม้แต่จะฝัน..ถึงความสัมพันธ์ระยะไกล
ฉันควรจะหยุด..และจบสิ้นความคิด
เพราะเพียงนึกถึงอดีต..ยังเจ็บจนทนไม่ได้
หากฝืนคิดเรื่องอนาคต..คงเหมือนถูกเข็มทิ่มกดเข้าในใจ
ไม่ว่าเวลาใดใด..ฉันคงหม่นไหม้..ไม่ต่างกัน
ไม่ต้องพูดรักษาน้ำใจ..ว่า..ต้องใช้เวลา
ไม่มีใจแต่แรกมา..ก็ควรเอ่ยวาจาไปตามนั้น
ทิ้งป
790
9
0
หน้าส่วนตัว
