คราที่แล้วเดินออกมาจากท่าโป่ง ถึงที่โล่งริมเขาสาวร้องไห้ เห็นหมูป่าเดินมาอยู่ไวไว เจ้าคงไปกินโป่งตรงที่เดิม เกือบเที่ยงแล้วพี่แก้วเริ่มอ่อนล้า ทอดกายาลงโคนต้นไม้ใหญ่ อีกสักพักพี่เจ้าก็หลับไป หลับสบายอยู่กลางป่าพนาวัน บ่ายสองโมงเราตื่นเริ่มเดินต่อ ไม่รั้งรอรีบสาวเท้าก้าวฉับฉับ ผ่านป่าติ้วป่าผักหวานคนานับ เรารีบกลับให้ทันตะวันรอน จุดที่หมายคือบ้านวังกะทะ บ้านมีพระพุทธรูปองค์ใหญ่ใหญ่ อยู่ในแอ่งหุบเขาลำเนาไพร เราสุขใจเมื่อมาถึงพึ่งใบบุญ
1060
2
0
หน้าส่วนตัว
