burst
ฉันเห็นสองแก้มเปื้อนน้ำตา
ฉันเห็นสองตาบวมช้ำ
แต่ฉันไม่เห็นใครทำ
ฉันไม่รู้เธอเจ็บช้ำเพราะใคร
เธอซุกหน้ากอดเข่า
เจ็บปวดรวดร้าวหวั่นไหว
น้ำตาหยดลงพื้นทีไร
สะท้อนจิตสะเทือนใจถึงกัน
เธอเคยสดใส
และมีค่ามากมายสำหรับฉัน
เสียงหัวเราะเคยได้ยินอยู่ทุกวัน
กลับเปลี่ยนสิ่งนั้นหายไป
ใครทำเธอก็ช่าง
แต่สงสารตัวเองบ้างได้ไหม
ตัวเธอเองมีคุณค่ามากเท่าไร
แล้วเหตุใดให้ใครมารังควาน
ฉันคนหนึ่งที่รักเธอ
และมั่นคงอยู่เสมอไม่เปลี่ยนผัน
แม้วันใดใครทำร้ายกัน
ก็ยังคงมีฉันอยู่ข้างกาย
เงยหน้ามาซิที่รัก
กลับมาพิงมาพักตรงนี้ได้
ยื่นมือมาให้ฉันประคองใจ
ซับน้ำตาเธอได้ไหม..คนดี
โปรดจงนึกถึงฉัน