จุดนัดพบชื่นหวานสะพานไม้หมาก ฉันข้ามคลองอีกฟากอยากไปหา พานไม้หมากทอดข้ามยามรักพา คำสัญญายื่นให้ไว้วันวาร ธารน้ำใสไหลหลากอยากฝากหวัง รักเราดั่งเชือกมัดรัดประสาน ลำไม้ไผ่ผูกจับกับสะพาน แม้ว่ากาลผ่านไปไม่ผันแปร เมื่อคอนกรีตสร้างใหม่แทนไม้หมาก เธอหนีหน้าลาจากและฝากแผล หัวใจเธอเปลี่ยนไปไร้เที่ยงแท้ ความแน่วแน่ในรักไม่ยักมี มองซากรักหักพังความหวังสิ้น รักโบยบินเธอไกลไร้แรงที่- จะฉุดรั้งยั้งยื้อด้วยมือนี้ ฝากหวังดี....ฝังไว้ใต้สะพาน