แก้วประเสริฐ
สุดขอบฟ้ารำลึกสวนวังแก้ว
ณ ปลายฟ้าแนวน้ำล้ำสดใส
ม่านวิไลแนวกระจายเกาะแก่งหิน
รุ้งพาดสายลายผุดยามยลยิน
กระแสรสินธุ์ระลอกพลิ้วริ้วไปมา
หมู่เมฆาจัดสรรวิมานแก้ว
ลอยเหนือแนวขอบนภาสุดเปรียบหา
เหมือนดั่งแคว้นแมนสรวงล่วงธารา
ยามทัศนาเสน่หาติดตราตรึง
เทพนิรมิตสองวิมานเรียงเคียงภูผา
รอบพฤกษาไม้กระโดนโสนแซมซึ้ง
หมู่วานรหยอกเย้าเฝ้าเคล้าคลึง
เหล่าผีเสื้อผึ้งบินร่อนว่อนเวียนวน
ต้นนกยูงยุ่งเหยิงเริงเกสร
ดอกขจรส่งกลิ่นช่างสับสน
อบอวลตลบดอกไม้ป่าพาใจตน
เคลิบเคลิ้มจนหลงถิ่นลืมกลิ่นนาง
วกวนเวียนข้างทางระหว่างเขา
อีกฟากเราเป็นทะเล
หน้าส่วนตัว
2254
43
0
