เหลียวมองตัวเองที่หน้าแห้ง เหมือนหน้าแล้งซาฮาร่า สุดท้อหมดสิ้นไม่มีท่า ดูเหมือนว่าภราดรพ่าย เดินวนอยู่วนเวียน เหมือนล้อเกวียนที่ลากควาย หมุนวนซ้ำย่ำตรงถึงจุดหมาย ต่างกันมากมายเพราะสุดท้าย ก็ย่ำอยู่กับที่ เหลือบมองดูน้ำปลา คิดขึ้นได้ว่าน้ำปลาเค็ม น้ำเหลวสีดำที่เติมเต็ม แต่ละหยดก็เค็มเข้มสมตัวแทน ของน้ำปลา เราก็คนหนึ่งคน อย่าสับสนจนใจซิน่า ไม่งั้นเกรงใจน้ำปลา เกิดเป็นคนต้องกล้าและฝ่าฟัน ขอบคุณน้ำปลาไทย ที่เค็มได้และรสดี ต่อไปคนคนนี้ จะมีรสชาติชูสู่ความสำเร็จ ที่อร่อยเอย
2056
0
0
หน้าส่วนตัว
