๏ ม่านสายชลล้นหลั่งจากฝั่งฟ้า ธารโถมถาท้นถั่งหลากหลั่งไหล เหมือนดังสินธุรินหล่นเป็นชลนัยน์ เป็นชลใสเป็นชลขื่นสะอื้นครวญ สะอื้นครวญป่วนจิตคิดถึงเจ้า ยามห่างเหย้าเยือกใจไข้คิดหวน พี่จากไกลใครป้องประคองนวล ประคองชวนประคองชิดสนิทนอน สนิทนอนสะท้อนอกสะทกท่าว ฤดีร้าวแรมร้างห่างสมร เสมือนชลล้นหลากไหลจากจร ไหลจากซอนไหลจากเซาะลัดเลาะไป ลัดเลาะไปเป็นฝนหล่นจากฟ้า เป็นน้ำตาท้นถั่งหลากหลั่งไหล ยามคะนึงถึงนุชสุดอาลัย สุดอาศัยสุดอาเวคเฉกเช่นชล ๚ ๛
915
5
0
หน้าส่วนตัว
