ลมละเมอเพ้อพ้อล้อลมผ่าน หยอกจำปาหน้าบ้านสะท้านไหว ระรินโรยโชยกลิ่นไปถิ่นใด ลับแลใจให้สะท้อนเง้างอนงง รวยระรื่นชื่นโศกโมกทายทัก เคล้าดอกรักคราใดได้ไหลหลง กลายเป็นอื่นลืมกันไม่มั่นคง พะว้าพะวงสงสารรานร้าวทรวง หอมลีลาวดีลีลาร่าย ต้องใจชายกำจายขจรหวง เหมือนต้องมนต์เสน่ห์เล่ห์ลมลวง ให้ติดบ่วงมายาที่ท้าทาย ระเบียงใจพ่ายพรมลมพัดต้อง ลอยละล่องถึงใครจนใจหาย อยากให้คิดถึงกันวันเดียวดาย อย่าใจร้ายกว่าเป็นโปรดเอ็นดู
1853
11
0
หน้าส่วนตัว
